Gelen gideni aratmasın ortak
dileğimizdi. Tüm insanlık için zor bir yıldı. Tüm dünya ilk kez bir konuda
hemfikiriz galiba…
Evet, zor bir yıl oldu ama kendi
adıma, kendi yolculuğumda önemli bir yeri de oldu. Hepimizin bu hayatta
değerler seti farklı elbette.
Kalplerimiz isyanla da doldu, minnetle de.
Simdi sorsam size?
Hepimizin elinde bir anahtar kelime!
O
anahtar kelime her ne ise “sıkı tutalım.”
Ezelden
şefkatli bir cümle:
“İyi
düşünelim iyi olsun”
Hayata
gayret ve hayret dolu bir yıl geçirdim. 2020 yılı için söyleyebileceğim tek
kıymetli cümlem:
“Patika
yollarımın güçlendiği bir yıl oldu.”
Hayatın
üçün beşin hesabını yapacak kadar uzun olmadığını çok yakın duygularla
hissettik ve yaşadık. 2020 yılında hayatını kaybeden tüm yakınlarımızı rahmetle
anıyorum.
“2020”
hep tırnak içinde kalacak bir yıl oldu. Çok şey öğretti hepimize…
“Kendi
halimde” diye bir yer öğretti ki bize;
ben orayı sevdim.
Bir
yaka iğnesi kadar özel anılar biriktirdim. Olanda bir, olmayanda bin hayır
aramaya çalıştım. Ararken; durdum, yavaşladım, yalnız kaldım,
çoğaldım. Şu gürültü çağında sessizlik
bir nimet ve şifaymış anladım. Varlığımı istemeyen insanlarla vedalaştım. Hiç aklımda olmayan şeyler yaşadım. Epeyce gün batımı izledim. Her gün bir şiir
okudum kendime, içinden bahçe hortumu geçen küçük mutluluklar seçtim. Aykırı
çiçekler topladım ellerimle, çok güzel tesadüflerle mutlu oldum. Hiç tanımadığım
teyzelere içimi döktüm. Ağladım, güldüm, yeni şeyler öğrendim. Migren ataklarım devam etse de her gün bir
çukulata yemekten vazgeçmedim. Bu yaz
sayısız yıldız seyrettim. Çokça göğe baktım.
Adını bilmediğim otlar yedim. Kızım öğrendiği çiçek adlarına yenilerini
ekledi. Yolunu yönünü bilmediğim sokaklardan geçtim. Önüme aniden çıkan kızıl
sincaplar gördüm. Bir sürü telefon
numarası sildim. Bütün yaz aynı kıyafetlerle gezdim. Bolca fotoğraf çektim.
Neyi istemediğimi bildim. Uzak kaldıkça kendime yaklaştım. “Kendi halimde” diye bir yer varmış, ben orayı çok sevdim.
Elbette özlediklerim oldu.
Sevdiklerime sarılamadığım günler çok zor geçti, kaç kez tökezledim. Bildiğimi sandıklarımla iş amel etmeye
gelince, hamlığım dökülüp saçıldı. Acziyetimle yüzleştim. Yeni düzene alışmak hiç kolay olmadı. Ama
nasıl demişti Nazım:
“Her şey değişip akmada, bu hal beni
hayran bırakmada…”
Hayran olmayı seçtim. Başka türlüsü
güçtü. Sevdiğim işler yaptım. Maddi manevi kayıplar verdim. Yeni insanlar
tanıdım. Kendime bir bisiklet aldım. Az
uyudum, çok okudum. Daha az çoban ateşi yaktım, önceki yaktıklarımı tekrar
okudum. Sonra babam göçtü bu âlemden,
ben büyüdüm.
2021’de neler yaşarım ya da yaşıyor
olur muyum bilmiyorum.
Bilinmezlik!
Aslında
hep vardı hayatımızda, şimdi bütün suçu
2020’ye mi yükleyelim?
Ne bütün varını yiyip ölmüş var bu
hayatta, ne de her fikrini söyleyip susmuş derler.
Listelerimiz
uzun, hislerimiz allak bullak olsa da, bana kattığı her anlama teşekkür etmek
istedim. Kısacası ben razıyım 2020’den…
Ya da ne bileyim! Ben ayrılırken güzel ayrılmayı severim.
***
Yeni
yılda tüm insanlığa can sağlığı dilerim.
İşler
güçler açılsın, her liranız bereketli, sevdikleriniz hep yanınızda olsun
“kendi
halimizde” diye bir yer var şu koca dünyada, iyi bakın oraya.
En
büyük teşekkürüm sağlık kahramanlarımıza…
Ne söylesek eksik kalacak bir minnetle,
Varlığınıza,
çabanıza bin teşekkürle.
İyi
seneler olsun hepimize.
