Mahmut TOPTAŞ
Öfkesiz insan olmaz. Öfke, bedenimizi hastalıklardan, mikroplardan temiz tutmaya,
Canımızı inkardan, din düşmanlarından, haramlardan ve ruhumuza zarar verenlere karşı korumaya yarar.
Ancak dinimiz kin tutmayı değil, kinimizi yutmayı öğütler bize: Rabbimiz buyurur:
وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ
“Rabbinizin mağfi¬retine ve sakı¬nanlar için hazırlanan, ge¬nişliği gök¬ler ve yer kadar olan cen¬nete koşu¬şun.”
الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
“Onlar, bollukta ve darlıkta (Al¬lah için) har¬ca¬yanlar, öfkele¬rini yu¬tanlar ve in-sanları afvedenlerdir. Allah iyilik yapanları sever.” (Al-i Imran süresi ayet 3/133-134)
Rabbimin övdüğü Mütteki kişinin özelliklerinden biri kazandığını paylaşmak ve kinini yutmaktır.
Kin tutmak bir çeşit hastalıktır.
Maddi hastalıklar, kişinin yüzünden, bulantısından, ağrısından anlaşıldığı gibi göğsü dar, iki karamsar hastalıklı kişiler de içlerinde büyütürler ve o büyüttükleri kin onların mahvına sebep olur.
Rabbimiz o türlerin içinde taşıdığı kinin halinden ve dilinden dışarı çıkaracağını haber verdiği ayetleri olduğu gibi şu ayetinde de bildirmektedir:
أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ
“Yoksa kalplerinde hastalık olanlar, Allah'ın onların kinlerini dışa çı-karmayacağını mı zannetti¬ler? (Muhammed süresi ayet 47/29)
Peki bu bir hastalıksa şifası da var demektir. Şifası nedir?
Sevgili peygamberimiz haber veriyor bu derdin devasını:
عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ عَنِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- قَالَ « تَهَادَوْا فَإِنَّ الْهَدِيَّةَ تُذْهِبُ وَحَرَ الصَّدْر
(Hediyeleşiniz. Hediye göğüsteki kini giderir…” (Tirmizi, Sünen, K. El-Velaü ve Hibe, bab 6)
Hediyeyi verenin göğsündekini de giderir, alanın göğsündekini de giderir.
Deneyin, hediye paranız yoksa bile elinizde en küçük bir şeyi verin.
Ağaçtan rica ile bir çiçek alın ve hediye verin, göreceksiniz, karşıdakinin yüzünde güller açacak.
İki kardeş, akşam kahve dönüşü babalarına: “Baba, sana sevindirecek bir haberimiz var. Şimdi mi söyleyelim, sabah köyün dilinde olacak sabah mı öğrenmek istersin?” derler.
Baba: “Söyleyin bakalım, meraktan uykularımı kaçırmayın” der.
Çocuklar, babalarını sevindirecek haberi verirler, “Bu gece filan, ağabeyimin katili olan adamın evine girecek ve kocası hapishanede olduğundan yararlanarak ona zorla tecavüz edecek. Sabah kokusu ortaya çıkar. Düşmanımızın karısı bu utançla acı çekecek, kocası da hapishanede bir şey yapamamanın ızdırabıyla yanacak.” derler.
Şimdi siz, burada durun ve o baba siz olsaydınız ne yapardınız?
Yazıyı okumaya devam etmeyin. Siz baba olarak kararınızı verin.
Verdinizse buyurun okuyun:
Baba: “Sizi soğuktan koruyacak en sağlam elbiseleri giyin, silahları kuşanın, bu gece sabaha kadar o kadının evinin çevresinde nöbet tutacaksınız. Ağabeyinizi o kadın öldürmedi. Onun kocası öldürdü. Onun için o kadının namusu bu gece korunacak, çünkü benim haberim oldu ve ben buna göz yumamam” der ve çocukları, zemheri soğuklarının estiği gecede kanlı katillerinin namusunu beklerler.
Günümüzde olduğu gibi çocukların dini bilgisi babalarından daha iyi olabilir ama baba, dinin örf, adet anane haline geldiği son günlerinde hayatın her sahasında dinini silik mührünün olduğu günlerde yaşadığından doğruyu yapıyor.
Çocukların kerrat cetvelini ezberleyip te neye yaradığını bilmeyen adam gibi, bu yaşlı çocuklar da bildiğiyle değil, şehvet ve gazap duygularıyla hareket ediyor.