İŞTE İMAN BU
Mahmut TOPTAŞ
Allah’ın yardımı ne zaman gelir?
Cevap, aynanın karşısına geç ve kendine bak.
Üzerinde senin kendinin yapıp da yapıştırdığın tek bir şey var mı?
Ayna yoksa göz, kendini göremez ama iki el ve on parmağı görür.
Bu parmaklar tesbih çekebildiği gibi, tetik de çekebilir.
Bu eller, IMF önünde dilenebildiği gibi Gazze’de dağıtabilir.
Bu ayaklar, düşman önünde kaçabildiği gibi, düşmanın arkasından kovalayabilir.
Bu diller, zalime yağ, methiye düzdüğü gibi, mazluma mersiye söyleyebilir.
Bu boy ve boyun, Allah’a boyun eğdiği gibi, kendini Rab yerine koyan ve herkesi kendi kriterlerine boyun eğmeye zorlayanlara boyun eğebilirken Musa aleyhisselam gibi isyanı seçebilir.
Bütün bu seçimlerde etkili olan, akıl ve imandır.
Aklı veren de Allah’tır.
Herkesi kendi kriterlerine boyun eğdirenler, Firavun gibi kendilerini Rab olarak ilan edenler, eğer başarabilselerdi kendi çocuklarına en üstün aklı verirlerdi ama en zenginin çocuğu elini kaldıramazken, en fakirin çocuğu halterde dünya şampiyonu oluyor.
Yani sahip olduğumuz en değerli varlığımız ve hiçbir zaman göremediğimiz ruhumuzu da o Allah celle celalüh veriyor.
İmanımızı da Allah veriyor, her gün beş vakit namazda köylerin, şehirlerin en yüksek yerinden en yüksek tonda bağırarak bütün insanlığa hatırlattığımız, “Allahü Ekber/En büyük Allah’tır”.
(Not: Müezzin kardeşlerim, bugünden sonra sesinizi, makamın balonu yapmayınız.)
Bugünden itibaren “En büyük filan veya filan devlet” diyerek cehenneme doğru koşan insanlığın karşısından gelip, çocuğunu kaybeden ananın hissiyatını sesinize yüklemeye çalışın.
Allah’ın yardımını gördünüz mü?..
O’nun bize lütfettiği organlarımızı biz, yanlışlıkla bizim gibi doğup büyüyen ve ölen zalim, kâfir insanların gölgesinde onlara kurban etmeyelim.
Önce Allah celle celalühün bize verdiği ve dünyanın en korkunç silahlarını yapan aklı, teni, canı imanı, malı, makamı, rütbeyi, şanı, şöhreti… Allah yolunda son haddine kadar bir kullanalım.
Rabbimiz, kendi yardımının ne zaman geleceğini bize haber veriyor:
“Ey iman edenler, eğer siz Allah'a yardım ederseniz, O da size yardım eder ve ayaklarınızı sabit kılar.” (Muhammed süresi ayet 47/7)
Allah’ın bize verdiği ten, can, mal, makam, şöhret, rütbe, itibar… nimetlerini Allah yolunda kullandığımız ve başarılı olamadığımız anda yardımın geleceğini haber verir.
Aklı ne kadar ve nasıl kullanacağımızı da bize öğretiyor:
“Akıllı adam” dendiğinde aklınıza kim geliyor?
Akıllı adam, kendi aklını yaratanın Kitab’ına, Allah’ın elçisinin açıkladığı ve uyguladığı şekilde uyan adamdır.
Denizi görmemiş Mezopotamya halkına, “Allah’a kul olmalarını, Allahtan başkasına kulluk yapmamalarını” tebliğine uzun yıllar devam eden Nuh aleyhisselama Rabbimiz: “Gözetimimiz ve vahyimiz altında bir gemi yap” denildiğinde, hiç tereddüt etmeden yapmaya başlamıştır.
İşte iman bu.
Hazreti Ebubekir (r.a.), İsra gecesinde müşriklerin alaylı, “Senin adam bu gece yedi semanın üstüne çıkmış gelmiş” dediklerinde, “O söylemişse doğrudur” demiş.
İşte iman bu.
Deniz görmeyen o ülkenin Kur’an’daki “mele”si, bugünün ifadesiyle yöneticiler, yandaşlar, komutanları, bilim adamları, halkı krala kulluğa yönlendirenler, Nuh aleyhisselamın karada gemi yapmaya başlamasıyla onlar da onun açık hava atölyesine uğrayıp onunla dalga geçmeye başlarlar.
“Gözlerimizin önünde ve vahyimizle gemiyi yap. Zulmedenler hakkında bana bir şey söyleme (yardım isteme) çünkü onlar suda boğulacaklar.
(Nuh) gemiyi yapıyor. Kavminin ileri gelenleri ona her uğrayışında onunla alay ediyordu. (Nuh onlara) dedi ki: "Eğer siz, bizimle alay ederseniz, sizin alay ettiğiniz gibi biz de sizinle alay ederiz.” (Hud süresi ayet 11/37-38)
İşte peygamberin örnek imanı:
Allah celle celalüh yüzdürecek denizin olmadığı yerde, “Gemi yap” dediğinde, günümüzün akıllı geçinen çok bilmişleri gibi, “Neden, niçin, nasıl, ama, lakin… demeden, “Onlar, suda boğulacaklar” dediğinde “Nasıl” demediklerinden o günden bugüne kadar nesliyle yaşamışlar.
Ateş yakar, su boğar ama ateş de su da Allah’ın emrindedir.
Atom bombası da Allah’ın emrindedir.
Sen harekete haklı olarak başlarsan kalpleri yaratan, yaşatan ve yöneten Rabbimiz o kalbi de çevirir, elinde atom bombası olan adam yönünü komutanına çevirip atışı oraya yapar mı, yapar.
1071 Malazgirt Savaşı’nda düşman saflarından Alparslan’ın safına geçenleri unutma.
İbrahim aleyhisselam, mancınıkla ateşe atıldığında havada giderken alevlerin göklere çıktığını gördüğünde gönlüne zerre kadar şüphe girmemişti. Ateş gülistana döndü.
İşte iman bu.
Musa aleyhisselam insan olması nedeniyle Firavun’a karşı içinde bir korku hissettiğinde ne yaptığını Rabbimiz haber verir,
“Musa içinde bir korku hissetti.
“Biz “Korkma, şüphesiz yüce olan sensin" dedik.” (Ta-Ha süresi ayet 20/67-68)
Ve Musa aleyhisselam gitti.
“Firavun’un kara ordularını, deniz ordularını, sayılarını, silahlarını sayıp dökmedi.
İşte İman bu.
Ama zaman değişti…
Zaman değişmedi; zamanın rakamları değişti.
“Yaratıldığı günden beri aylar on ikidir.” (Tevbe süresi ayet 9/36)
Mızrakla böğrünü delen zalim, şimdi füzeyle deliyor.
At üstünde zulmedenler, araba, tank, uçakla saldırıyorlar.
Sandalla soygun yapanlar, şimdi Akdeniz’de savaş gemileriyle yapıyorlar.
Kıbrıs Barış Harekâtı’ndan önce ABD 6. Filosu Kıbrıs’ın güneyine gelip yerleşmiş, Türkiye’ye silah ve bütün ambargolarını uygulamış ve 6. Filo’yla da “Saldırırsan saldıracağım” tehdidini de yapmış ama bir gece ansızın Beşparmak Dağları’nda Türk askerlerini görünce, korkak çocukların havai fişek gösterisini camın gerisinden seyrettiği gibi, ABD askerleri de geminin fare deliğinden dürbünlerle barış harekâtını seyretmişler.
Allah, Gazzelilere verdiği yürekle, ABD, AB yani bir milyon kâfir ve zalime karşı direnecek iman ve kalp vermiş.
Kaybeden biziz.
İnşaallah, harekete geçerek önce kendimize, sonra Gazzelilere yardıma koşarak, dünyanın başını gavurluk belasından kurtararak, tevbe ve istiğfarlarımızı gerçekleştirmiş oluruz.
