Dışarda düşman aramaya gerek yok.
İyi bir Müslüman olmak istersen, senin içinde beslediğin nefsinin isteklerine kulak vermediğin gibi, onun istemediklerini yapman, senin iyi bir Müslüman olmanı sağlar.
Yanlış düşman da insana doğruyu gösterebilir.
Nefsin en zehirli silahı da, kendini beğenme ve kibirlenme silahıdır.
Rabbimiz, bize Yusuf aleyhisselam üzerinden haber veriyor:
“(Bu soruşturmada) ben nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis, daima kötülüğü emredicidir. Ancak Rabbimin esirgediği müstesna. Şüphesiz Rabbim Ğafur'dur, Rahîm'dir.” (Yusuf süresi ayet 12/53)
Sevgili Peygamberimiz de bize:
“Senin en azılı düşmanın, (senin içinde) iki yanının arasındadır” buyurur. (Beyhaki, Zühd’ül Kebir, Hadis no 355, Haraiti (v. 327) İ’tilalü’l-Kulüb 32)
İkinci ve en etkili düşmanımız, şeytanımızdır.
Hazreti Adem aleyhisselamla Hazreti Havva’nın cennetten çıkarılmasına sebep olan Şeytan. (Bakara 36)
Bizi, fakirlikle korkutarak cimriliğe yönelten, fuhşa teşvik eden (Bakara, 268), düşmanlarımızı gözde büyüterek bizi korkutmaya çalışan, (Al-i Imran 175),
Şeytan insana asılsız vaatlerde bulunuz, ulaşılmaz hayallerin peşinden koşturur (Nisa 120), Müslümanların arasına düşmanlık atar. (Maide 91)
Yine Rabbim ayet-i kerimesinde, "Şeytan onlara yaptıklarını süsleyiverir" (Neml 93) diyor. Bir şey yapan insan yürekten inanmadan başaramaz.
Mesela insanlar gök tanrısına, yer tanrısına inanırken şunu düşünmüşler; doğru olarak inandıkları gerçek Allah o kadar iyi ki, ona kötülük yakışmaz.
O zelzele/deprem yapmaz, insanlara hastalık vermez. Güya Allah'ı temize çıkarmak için şer ilahı icat etmişler.
Onlar onu yaptı da biz yapamaz mıyız, biz de insanız. Bizim de aklımız yaratılışta onun aklıyla aynı. Biz de günümüzde Allah'a aklımızla şekil vermeye çalışırsak sapıtırız.
Sâlim olacağımız yol şu: "Ya Rab, seni görmediğimize göre, Seni anlayacak aklı bize vermediğine göre, (Aklımız Allah'ı kuşatacak olsa zaten biz ilah oluruz, o küçük kalır) Sen kendini nasıl tarif ediyorsan ben Seni öyle anlamaya çalışırım."
Bütün sorun Efendimizin insan olmasında. Müşriklerde tarih boyunca "Bizim gibi bir insana mı uyacağız?" diyerek peygamberleri reddetmişler. (Hud 27, İsra 94, Kamer 24, Mü'minun 47)
İçimizdeki düşman olan nefsimize dışardan şeytan da destek verince aklımızın altına karpuz kabuğu koyup Allah korusun bizi iman nimetinden bile mahrum ediverir.
Kendi akıllarını en üstün görenler "İslâm veya Kur’an-ı Kerim benim anladığımdan başkası değil" diyorlar. Sapma burada başlıyor.
Ben Kur'an-ı Kerim'den, kovam kadar alıyorum. Aklım, kültürüm, neyse ondan bir kova meydana getiriyorum ve o kadar alıyorum.
Ama Kur'an-ı Kerim o kadar değil. Rabbim "yedi denizi mürekkep yapsanız, dağların ağaçlarını kalem yapsanız, bir o kadar daha getirseniz onu anlatamazsınız" diye anlatıyor Kur'an-ı Kerim'deki hikmetleri.
Bunlar kendi akıllarını geçmişten daha üstün kabul edip, gelecek insanlara da yol gösterici olarak görüyorlar.
Şeytan da, “Ben Adem’den daha hayırlıyım, sen beni ateşten yarattın, onu topraktan yarattın” (Sad 76) diyor.
Bu ifadeye göre Allah celle celalühün verdiği akılla, Allah’a akıl vermeye kalkıyor.
Yalnız şeytan yapmıyor bu salaklığı, kendini Firavun gibi gören yöneticiler, “Allah’ın dediği değil, benim veya bizim dediğimiz olur” diyerek aynı salaklığı yaparlar.
İslam’ın tarif ettiği imanı bize lütfettiğinden dolayı Allah’a hamdü senalar olsun.
